Cicero

Mark Tullius Cicero (106 v.Chr. Dankzij zijn oratorisch talent maakte hij een briljante carrière (hij kwam uit een gewoon gezin), trad toe tot de Senaat en werd consul. Hij was een van de slimste voorstanders van het handhaven van het republikeinse systeem, waarvoor hij betaalde met zijn leven.

Cicero heeft een enorm literair erfgoed nagelaten, waarvan een aanzienlijk deel tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven. Al in de oudheid kregen zijn werken een reputatie als standaard in termen van stijl, en nu zijn ze de belangrijkste bron van informatie over alle aspecten van het leven in Rome in de 1e eeuw voor Christus. e.

Cicero's talrijke brieven werden de basis voor de Europese briefcultuur; zijn toespraken, vooral de Catilinaries, behoren tot de meest opmerkelijke voorbeelden van het genre. De filosofische verhandelingen van Cicero zijn een uniek uitgebreide uiteenzetting van alle oude Griekse filosofie, bedoeld voor Latijnsprekende lezers, en in die zin speelden ze een belangrijke rol in de geschiedenis van de oude Romeinse cultuur.

Er zijn veel interessante feiten in de biografie van Cicero, waarover we het in dit artikel zullen hebben.

Dus voor jou is een korte biografie van Mark Tullius Cicero.

Biografie van Cicero

Cicero werd geboren op 3 januari 106 v.Chr. in de oude Romeinse stad Arpinum. Hij groeide op en groeide op in het gezin van de ruiter Mark Tullius Cicero en zijn vrouw Helvia, die een goede achtergrond hadden.

Toen Cicero ongeveer 15 jaar oud was, verhuisde hij met zijn gezin naar Rome, waar ze een goede opleiding konden krijgen. Hij droomde ervan gerechtelijk redenaar te worden en studeerde met grote interesse Griekse poëzie en literatuur, en studeerde ook retoriek van vooraanstaande redenaars.

Later studeerde Mark Romeins recht, beheerste hij de Griekse taal perfect en maakte hij kennis met verschillende filosofische concepten. Het is vermeldenswaard dat hij dol was op dialectiek - de kunst van het argumenteren.

Een tijdlang diende Cicero in het leger van Lucius Cornelius Sulla. Later keerde hij echter terug naar de studie van verschillende wetenschappen, zonder veel belangstelling voor militaire aangelegenheden.

Literatuur en filosofie

Allereerst toonde Mark Tullius Cicero zich als een eersteklas redenaar, waardoor hij veel respect kreeg van zijn landgenoten. Om deze reden publiceerde hij veel werken die op de een of andere manier verband hielden met welsprekendheid.

In zijn geschriften gaf Cicero praktisch advies over hoe hij toespraken kon houden voor een publiek en hoe hij vakkundig zijn eigen gedachten kon uiten. Soortgelijke onderwerpen werden onthuld in werken als "The Orator", "On the Construction of Speech", "On Finding the Material" en andere werken.

Cicero introduceerde veel nieuwe ideeën gericht op de ontwikkeling van retoriek. Een goede redenaar moet volgens hem niet alleen mooi kunnen spreken voor het publiek, maar ook een grote schat aan kennis hebben, geschiedenis, filosofie en jurisprudentie bestuderen.

Daarnaast is het voor de spreker belangrijk om tact te behouden en contact te hebben met het publiek. Tegelijkertijd is consistentie erg belangrijk, wat een van de belangrijkste componenten van welsprekendheid is. In het geval dat een retoricus nieuwe of weinig bekende concepten gebruikt, moet hij ze zo gebruiken dat ze zelfs voor gewone mensen duidelijk zijn. Er is niets mis met het gebruik van metaforen, maar ze moeten natuurlijk zijn.

Een andere belangrijke factor voor de redenaar, Cicero, was het vermogen om woorden en zinnen correct en duidelijk uit te spreken. Toespraken voor politici of rechters moeten gestructureerd zijn. Het gebruik van grappen helpt bijvoorbeeld niet om uw boodschap over te brengen, maar in sommige omstandigheden zal uw spraak natuurlijker worden.

De retoricus moet het publiek 'voelen' en zijn talent en opgebouwde kennis ten volle benutten. Cicero adviseerde om niet te beginnen met spreken als het emotioneel was. Integendeel, emoties laat je het beste achter aan het einde van de voorstelling. Zo bereik je het beste resultaat.

Mark Tullius Cicero raadde iedereen aan zoveel mogelijk werken te lezen. Dankzij dit ontvangt een persoon niet alleen kennis, maar verhoogt hij ook het niveau van beheersing van het woord.

Een interessant feit is dat Cicero geschiedenis geen wetenschap noemde, maar een soort welsprekendheid. Volgens hem is de analyse van gebeurtenissen uit het verleden niet zo belangrijk. De traditionele opsomming van historische gebeurtenissen wekt de interesse van de lezer niet, omdat het voor hem veel leuker is om te leren over de redenen die mensen ertoe aanzetten om bepaalde acties te ondernemen.

Politieke standpunten

Cicero's biografen wijzen op zijn belangrijke bijdrage aan de theorie van staat en recht. Hij voerde aan dat elke ambtenaar zonder mankeren filosofie moet studeren.

Optreden voor het publiek werd al op 25-jarige leeftijd een gewoonte voor Cicero. Zijn eerste toespraak was opgedragen aan de dictator Sulla. Ondanks het gevaar van een oordeel, zette de Romeinse regering de spreker niet achterna.

Na verloop van tijd vestigde Mark Tullius Cicero zich in Athene, waar hij met grote ijver verschillende wetenschappen verkende. Pas na de dood van Sulla keerde hij terug naar Rome. Hier beginnen velen hem uit te nodigen als advocaat in gerechtelijke procedures.

Griekse gedachten stonden aan het hoofd van Cicero's politieke opvattingen. Tegelijkertijd was het Romeinse recht veel acceptabeler voor hem. In zijn werk "On the State" betoogde de filosoof dat de staat van de mensen is.

Volgens de man had de Romeinse Republiek een heerser nodig die de tegenstellingen die onder de mensen waren ontstaan vreedzaam kon oplossen. Hij reageerde negatief op de vorm van macht die door Octavianus Augustus werd geïntroduceerd. De filosoof was een aanhanger van het republikeinse systeem, waarvan de ideeën in strijd waren met de princeps.

Overigens bedoelden de princeps in de Romeinse Republiek senatoren die als eerste op de senaatslijst stonden en als eerste stemden. Beginnend met Octavianus, duidde de titel "Princeps van de Senaat" de drager van de enige macht aan: de keizer.

Het concept van een leider van bovenaf roept nog steeds heftige discussies op onder politicologen. Gedurende vele jaren van zijn biografie was Cicero op zoek naar ideale wetten om de staat te behouden. Hij geloofde dat de ontwikkeling van het land op twee manieren plaatsvindt: sterft of ontwikkelt zich.

Om een staat te laten floreren, is een ideaal wettelijk kader nodig. In zijn werk "On the Laws" presenteerde Cicero in detail de theorie van het natuurrecht.

Zowel mensen als goden zijn gelijk voor de wet. Mark Tullius beschouwde jurisprudentie als een moeilijke wetenschap die zelfs gerechtelijke retorici niet konden beheersen. Om wetten op kunst te laten lijken, moeten hun auteurs de filosofie en theorieën van het burgerlijk recht gebruiken.

Cicero zei dat er geen gerechtigheid in de wereld is en dat na de dood elke persoon verantwoordelijk zal zijn voor zijn daden. Een interessant feit is dat de spreker niet adviseerde om zich precies aan de wet te houden, aangezien dit onvermijdelijk tot onrecht leidt.

Dergelijke opvattingen brachten Cicero ertoe om een eerlijke behandeling van slaven te eisen, niet anders dan ingehuurde arbeiders. Na de dood van Caesar presenteerde hij de dialoog "Over vriendschap" en het werk "Over verantwoordelijkheden".

In deze werken deelde de filosoof zijn mening over de val van het republikeinse systeem in Rome. Veel van Cicero's zinnen werden in citaten geanalyseerd.

Priveleven

Cicero was twee keer getrouwd. Zijn eerste vrouw was een meisje genaamd Terence. In deze unie had het echtpaar een meisje Tullia en een jongen Mark. Na ongeveer 30 jaar samen te hebben gewoond, besloot het paar te vertrekken.

Daarna hertrouwde de redenaar met de jonge Publius. Het meisje was zo verliefd op Cicero dat ze zelfs jaloers op hem was vanwege haar stiefdochter. Dit huwelijk viel echter al snel uit elkaar.

Dood

Na de moord op Julius Caesar stond de filosoof op de verbodslijsten voor zijn regelmatige aanvallen op Marcus Antonius. Als gevolg hiervan werd hij erkend als een vijand van het volk en werd al zijn eigendommen in beslag genomen.

Daarnaast werd er een beloning aangekondigd voor de moord of uitlevering aan de regering van Cicero. De redenaar probeerde te vluchten, maar had geen tijd. Mark Tullius Cicero werd op 7 december 43 op 63-jarige leeftijd vermoord.

De huurmoordenaars haalden de denker in, niet ver van zijn landgoed in Formia. Toen hij zag dat de mensen hem achtervolgden, beval de man de slaven om de draagstoel op de grond te zetten, waarin hij was. Daarna stak Cicero zijn hoofd onder het gordijn vandaan en bereidde zijn nek voor op het zwaard van de achtervolgers.

Het is merkwaardig dat het afgehakte hoofd en de handen van de filosoof naar Antony werden gebracht en vervolgens op het podium van het forum werden geplaatst.