Rudolf Walter Richard Hess (1894-1987) - staatsman en politicus van Duitsland, plaatsvervangend Führer in de NSDAP en Reichsminister.
In 1941 vloog hij solo naar Groot-Brittannië in een poging de Britten ervan te overtuigen een wapenstilstand met nazi-Duitsland te sluiten, maar dat mislukte.
Hess werd door de Britten gearresteerd en tot het einde van de oorlog gevangen gehouden, waarna hij werd overgebracht naar het Internationaal Militair Tribunaal, dat hem veroordeelde tot levenslange gevangenisstraf. Tot aan zijn dood bleef hij Hitler en het nazisme trouw. Nadat hij zelfmoord had gepleegd, werd hij een idool van neonazi's die hem verhieven tot de rang van martelaren.
Er zijn veel interessante feiten in de biografie van Rudolf Hess, waarover we het in dit artikel zullen hebben.
Hier is dus een korte biografie van Hess.
Biografie van Rudolf Hess
Rudolf Hess werd geboren op 26 april 1894 in Egyptisch Alexandrië. Hij groeide op in de familie van de rijke Beierse zakenman Johann Fritz en zijn vrouw Clara Münch. Naast Rudolph werden in de familie Hess een jongen Alfred en een meisje Margarita geboren.
Kindertijd en jeugd
De Hessiërs woonden in een luxueus herenhuis aan zee. De hele jeugd van de toekomstige nazi werd doorgebracht in de Duitse gemeenschap van Alexandrië, waardoor noch hij noch zijn broer en zus communiceerden met Egyptenaren en mensen van andere nationaliteiten.
Het gezinshoofd was een zeer streng en dominant persoon die onvoorwaardelijke gehoorzaamheid eiste. Kinderen werden opgevoed in strikte discipline en hielden zich aan een specifiek dagschema. In 1900 kocht mijn vader een stuk grond in het Beierse dorp Reicholdsgrün, waar hij een villa met 2 verdiepingen liet bouwen.
Hier rustten de Hessianen jaarlijks in de zomer en verlieten ze soms zes maanden het dorp niet. Toen Rudolph ongeveer 6 jaar oud was, stuurden zijn ouders hem naar een plaatselijke protestantse school, maar later besloot zijn vader om beide zoons thuis les te geven.
Op 14-jarige leeftijd vervolgde Rudolf Hess zijn opleiding aan het jongensinternaat van het Duitse Huis. Hier gaven ze een uitstekende opleiding, gaven ze les in verschillende ambachten en leerden ze sporten. Op dit moment onderscheidde de biografie van de jongeman zich door zijn zwijgzaamheid en isolement.
Hess werd al snel een van de beste studenten. Na het behalen van zijn kostschool ging hij naar de Swiss Higher Business School. Hier werd hij getraind in handel, steno en typen. In deze instelling studeerde hij echter meer in opdracht van zijn vader, die het bedrijf aan hem wilde overdragen, in plaats van alleen.
De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) hielp Rudolph om zichzelf te bevrijden van de "commerciële banden". Hij was een van de eerste vrijwilligers die naar het front gingen. Hoewel de vader tegen een dergelijke beslissing van zijn zoon was, toonde de jongeman dit keer vastberadenheid en compromitteerde hij zijn overtuiging niet.
Een interessant feit is dat Hess zijn vader toen de volgende zin vertelde: "Tegenwoordig worden orders niet door zakenlieden gegeven, maar door soldaten." Aan het front bewees hij zichzelf als een dappere schutter en infanterist. Hij nam deel aan de zwaarste veldslagen en liep herhaaldelijk ernstige verwondingen op.
In oktober 1917 werd Rudolf Hess gepromoveerd tot luitenant, waarna hij overging naar de Duitse luchtmacht. Hij diende in een eskader en ontving het 2e graads IJzeren Kruis.
De oorlog had een betreurenswaardige uitwerking op het materiële welzijn van het gezin. Het bedrijf van Hess sr. Werd geconfisqueerd, waardoor het moeilijk voor hem was om voor zijn vrouw en kinderen te zorgen. Oorlogsveteranen hadden recht op gratis onderwijs. Om deze reden ging Rudolph als econoom naar de universiteit van München, waar hij bevriend raakte met Hermann Göring.
Politieke activiteit
In 1919 woonde Hess een bijeenkomst bij van de Thule Society, de Duitse occulte en politieke gemeenschap. Hier werd de superioriteit van het Arische ras ten opzichte van anderen besproken en gerechtvaardigd, samen met antisemitisme en nationalisme. Wat hij op de vergaderingen hoorde, had een ernstige invloed op zijn persoonlijkheidsvorming.
Na enige tijd ontmoette Rudolph de charismatische Adolf Hitler, die een onuitwisbare indruk op hem maakte. De mannen vonden meteen een gemeenschappelijke taal onder elkaar.
Hess was zo geïnspireerd door Hitlers vurige toespraken dat hij hem letterlijk op de hielen ging zitten en bereid was zijn eigen leven voor hem op te offeren. In november 1923 probeerden de nazi's de macht te grijpen, wat de geschiedenis in ging als de Beer Putsch.
De staatsgreep werd echter onderdrukt en veel van de organisatoren en deelnemers werden gearresteerd. Als gevolg hiervan werden Hitler en Hess opgesloten in de Landsberg-gevangenis. Een interessant feit is dat het toekomstige hoofd van het Derde Rijk hier het grootste deel van zijn boek "My Struggle" schreef.
Het is vermeldenswaard dat de gevangenen in zeer milde omstandigheden werden vastgehouden. Ze konden bijvoorbeeld aan tafel vergaderen en politieke onderwerpen bespreken. Tijdens deze gesprekken begon Rudolph Hitler nog meer te bewonderen. Het is merkwaardig dat het Hess was die vele hoofdstukken van My Struggle schreef en ook optrad als redacteur van het boek.
In januari 1925 werden de gevangenen vrijgelaten. Rudolph haalde Adolf over om zijn secretaris te worden. Het is belangrijk op te merken dat Hess naast zijn directe verantwoordelijkheden ook zorgde voor het dieet en de routine van zijn baas. Biografen zeggen dat het grotendeels aan hem te danken was dat de Führer in 1933 het staatshoofd werd.
Toen de nazi's aan de macht kwamen, maakte Hitler Rudolf tot zijn eerste plaatsvervanger. Hess leerde partijgenoten strikte discipline bij, en drong er ook op aan om te vechten tegen roken en drinken. Hij verbood de nazi's ook om nauwe relaties met Joden te hebben. Bovendien onderwierp hij deze mensen aan vervolging, wat leidde tot de opkomst van de rassenwetten van Neurenberg (1935).
Elk jaar veranderde het Derde Rijk in een steeds meer gemilitariseerd en economisch sterk land. De Führer verklaarde de noodzaak om nieuwe gebieden te veroveren, en daarom begonnen de nazi's zich voor te bereiden op de Tweede Wereldoorlog (1939-1945).
De Duitse leider beschouwde Groot-Brittannië als een betrouwbare bondgenoot en bood de Britten daarom aan een overeenkomst te ondertekenen: Duitsland zou de dominantie in Europa moeten krijgen en Groot-Brittannië zou de Duitse koloniën terug moeten geven. Het is vermeldenswaard dat de nazi de inwoners van het Verenigd Koninkrijk beschouwden als een verwant "Arisch" volk.
De onderhandelingen kwamen vast te zitten, waarna Rudolf Hess een "vredesmissie" bedacht. Op 10 mei 1941 vloog hij in het geheim naar Schotland, met als doel de steun van de Britten in te roepen. Via zijn assistenten vroeg hij Hitler te informeren over zijn actie nadat hij Duitsland had verlaten.
Toen hij de westkust van Schotland bereikte, begon hij op zoek te gaan naar de landingsbaan, die op de kaart was aangegeven. Hij vond haar echter niet en besloot uit te werpen.
Bij een parachutesprong sloeg Rudolf Hess met zijn enkel hard op de staart van het vliegtuig, waardoor hij het bewustzijn verloor. Hij kwam tot zichzelf na de landing, omringd door het leger.
Toen de Führer op de hoogte werd gebracht van wat er was gebeurd, maakte dat hem woedend. De roekeloze daad van Hess bracht de verbindingen met de geallieerden in gevaar. Een woedende Hitler noemde Rudolph een gek en een verrader van Duitsland.
De "vredesmissie" van de piloot was om Churchill ervan te overtuigen een verdrag met het Derde Rijk te sluiten, maar daar kwam niets van terecht. Als gevolg hiervan waren de acties van Hess volkomen nutteloos.
Conclusie en beproeving
Na zijn arrestatie werd Rudolph ongeveer 4 jaar verhoord. Tijdens deze periode van zijn biografie probeerde de gevangene driemaal zelfmoord te plegen en begon hij tekenen van een psychische stoornis te vertonen. Een interessant feit is dat toen hij naar het proces in Neurenberg werd gebracht, hij in een toestand van geheugenverlies verkeerde.
In oktober 1946 veroordeelden rechters Hess tot levenslange gevangenisstraf, waarbij ze hem beschuldigden van een aantal ernstige misdrijven. Een jaar later werd hij in de gevangenis van Spandau geplaatst.
In de jaren 60 drongen de familieleden van Rudolf aan op zijn vervroegde vrijlating. Ze voerden aan dat hij het slachtoffer was van omstandigheden en dat hij onder erbarmelijke omstandigheden werd vastgehouden.
Het tribunaal weigerde Hess vrij te laten. De gevangene zelf streefde er echter niet naar om op deze manier vrijgelaten te worden door te zeggen: "Mijn eer voor mij is hoger dan mijn vrijheid." Tot het einde van zijn leven bleef hij Hitler trouw en gaf hij zijn schuld niet toe.
Priveleven
Eind 1927 trouwde Rudolf Hess met Ilse Prel. Hij hield veel van zijn vrouw en schreef zelfs poëzie voor haar. Niettemin zei Ilsa in een brief aan haar vriendin dat haar man slecht presteerde in zijn huwelijkstaken.
Een interessant feit is dat in dit huwelijk het eerste en enige kind, Wolf Rüdiger Hess, pas 10 jaar na het huwelijk van de echtgenoten werd geboren. Hess 'tijdgenoten verdachten de nazi homo te zijn. Maar of het echt zo moeilijk was te zeggen.
Dood
Rudolf Hess pleegde op 17 augustus 1987 zelfmoord door zichzelf op te hangen in een gevangeniscel. Op het moment van zijn overlijden was hij 93 jaar oud. Tot 2011 rustte het lichaam van de nazi op de Lutherse begraafplaats, maar nadat de pacht van het perceel afliep, werden de stoffelijke resten van Hess gecremeerd en werd de as over de zee verspreid.
Foto door Rudolf Hess
