Verbaal of non-verbaal? Heb je ooit zulke uitingen gehoord? Veel mensen weten nog steeds niet wat er met deze concepten wordt bedoeld, of verwarren ze gewoon met andere termen.
In dit artikel gaan we dieper in op verbale en non-verbale communicatie.
Wat betekent verbaal en non-verbaal
Het woord "verbaal" komt van het Latijnse "verbalis", wat zich vertaalt als - "verbaal". Daarom vindt verbale communicatie plaats door middel van woorden en kan er 3 typen zijn:
- verbale toespraak;
- geschreven communicatie;
- innerlijke spraak - onze innerlijke dialoog (gedachten vormen).
Non-verbale communicatie omvat naast verbale ook andere vormen van communicatie - lichaamstaal:
- gebaren, gezichtsuitdrukkingen;
- intonatie van de stem (timbre, volume, hoest);
- aanraken;
- emoties;
- ruikt.
Het is vermeldenswaard dat iemand tijdens een gesprek of toespraak (verbale communicatie) vaak zijn toevlucht neemt tot een non-verbale manier van communiceren. Een persoon kan bijvoorbeeld zijn spraak verbeteren door middel van gebaren, gezichtsuitdrukkingen, lichaamshoudingen, enz.
Mensen kunnen enorme hoeveelheden informatie waarnemen via puur non-verbale communicatie. Zo kunnen stomme filmacteurs of artiesten die in het pantomime-genre werken, hun gedachten zonder woorden overbrengen op de kijker.
Tijdens het telefoneren maken we vaak gebaren, wetende dat dit geen zin heeft. Dit suggereert dat non-verbale communicatie voor iedereen een belangrijke rol in het leven speelt. Een interessant feit is dat zelfs blinde mensen gebaren gebruiken tijdens het telefoneren.
Tegelijkertijd zijn non-verbale signalen typerend voor veel dieren. Als de eigenaar naar een kat of hond kijkt, kan hij zijn stemming en verlangens begrijpen. Dat slechts één kwispelende staart de moeite waard is, wat een persoon veel kan vertellen.
