Er zijn zulke plaatsen op onze prachtige planeet die naderen wat erg gevaarlijk is voor het leven. Een van deze plaatsen is Lake Nyos in Kameroen (soms wordt de naam Nyos gevonden). Het laat de omgeving niet onder water lopen, heeft geen draaikolken of draaikolken, mensen verdrinken er niet in, geen grote vissen of onbekende dieren zijn hier tegengekomen. Wat is er? Waarvoor heeft dit stuwmeer de titel van gevaarlijkste meer verdiend?
Beschrijving van Lake Nyos
Volgens uiterlijke kenmerken vallen er geen dodelijke verschijnselen op. Het Nyos-meer is relatief jong, slechts ongeveer vier eeuwen oud. Het verscheen toen het maar, een vulkaankrater met platte bodem, werd gevuld met water, op een hoogte van 1090 m boven zeeniveau. Het meer is klein, de oppervlakte is iets minder dan 1,6 km2, de gemiddelde grootte is 1,4x0,9 km. De onbeduidende grootte wordt gecompenseerd door de indrukwekkende diepte van het reservoir - tot 209 m. Trouwens, op dezelfde vulkanische berg, maar aan de andere kant is er nog een gevaarlijk meer Manun, dat een diepte heeft van 95 m.
Nog niet zo lang geleden was het water in de meren helder, had het een mooie blauwe tint. Het land in de hoge bergvalleien en op de groene heuvels is erg vruchtbaar, wat mensen aantrok die landbouwproducten verbouwen en veeteelt.
In de bergformatie, waarop beide meren zijn gelegen, is nog steeds vulkanische activiteit gaande. Koolstofdioxide, gelegen onder de magma-plug, zoekt een uitweg, vindt scheuren in de bodemsedimenten van meren, komt daardoor in het water terecht en lost vervolgens op in de atmosfeer zonder enige tastbare schade aan te richten. Dit ging door tot de jaren 80 van de twintigste eeuw.
Limnologische problemen van het meer
Zo'n onbegrijpelijk woord voor velen noemen wetenschappers een fenomeen waarbij een enorme hoeveelheid gas wordt uitgestoten uit een open reservoir, wat leidt tot grote verliezen bij mens en dier. Dit gebeurt als gevolg van gaslekkage uit de diepe lagen van de aarde onder de bodem van het meer. Om een limnologische ramp te laten plaatsvinden, zijn verschillende omstandigheden nodig:
- De opname van de "trigger". De aanzet voor het ontstaan van een gevaarlijk fenomeen kan een vulkaanuitbarsting onder water zijn, het binnendringen van lava in het water, aardverschuivingen in het meer, aardbevingen, harde wind, neerslag en andere gebeurtenissen.
- De aanwezigheid van een groot volume kooldioxide in de watermassa of de scherpe afgifte ervan van onder de bodemsedimenten.
We raden je aan om naar het Baikalmeer te kijken.
Het gebeurde zo dat op 21 augustus 1986 dezelfde "trigger" werkte. Wat voor hem de drijfveer was, is niet met zekerheid bekend. Er werden geen sporen van uitbarstingen, aardbevingen of aardverschuivingen gevonden en ook geen bewijs van harde wind of regen. Waarschijnlijk is er een verband met de geringe hoeveelheid neerslag in het gebied sinds 1983, wat heeft geleid tot een hoge gasconcentratie in het meerwater.
Hoe het ook zij, op die dag barstte er een enorme hoeveelheid gas door de waterkolom in een hoge fontein, die zich als een wolk over de omgeving verspreidde. Zwaar gas in een zich uitbreidende aërosolwolk begon zich op de grond te nestelen en al het leven eromheen te verstikken. Op het grondgebied tot 27 km van het meer die dag namen meer dan 1.700 mensen en alle dieren afscheid van hun leven. Het water van het meer werd modderig en modderig.
Na deze grootschalige gebeurtenis werd een minder dodelijk fenomeen aan het Manunmeer merkbaar, dat op 15 augustus 1984 onder vergelijkbare omstandigheden plaatsvond. Toen kwamen 37 mensen om het leven.
Preventiemaatregelen
Na deze gebeurtenissen aan het Nyos-meer in Kameroen realiseerden de autoriteiten zich dat ze constant de toestand van het water en de vulkanische activiteit in het gebied moesten volgen, zodat 1986 zich niet herhaalt. Uit verschillende manieren om dergelijke verschijnselen te voorkomen (verhoging of verlaging van het waterpeil in het meer, versterking van de oevers of bodemsedimenten, ontgassing) in het geval van de meren Nios en Manun, werd gekozen voor ontgassing. Het is in gebruik sinds respectievelijk 2001 en 2003. De geëvacueerde bewoners keren geleidelijk terug naar hun huizen.
