De Trevi-fontein is de beste attractie voor degenen die verliefd en verloren zijn, omdat je ermee een beetje geluk tot leven kunt brengen. Toegegeven, om de verlangens te laten uitkomen, moet je naar Rome gaan. Er is een heel fascinerend verhaal over wat de Romeinen ertoe aanzette om een prachtige compositie van steen te maken. Bovendien worden veel legendes over de grootste fontein in Italië naverteld.
De geschiedenis van de Trevifontein
Sinds het begin van het nieuwe tijdperk was er op de plaats van de pittoreske fontein niets anders dan een bron van het zuiverste water. Volgens het idee van de regerende keizer en zijn adviseur in Rome werd besloten de riolering schoon te maken en een lang aquaduct te bouwen. Het nieuwe aquaduct bracht het zuiverste water naar het plein, daarom noemden de lokale bevolking het "Virgin's Water".
Tot de 17e eeuw voedde de bron de Romeinen in ongewijzigde vorm, en alleen paus Urbanus III besloot een belangrijke plaats te versieren met majestueuze sculpturen. Aan het project werd gewerkt door Giovanni Lorenzo Bernini, die ervan droomt het aquaduct te reconstrueren tot een prachtige fontein. De werkzaamheden begonnen onmiddellijk na de goedkeuring van de schetsen, maar door het overlijden van Urban III stopte de bouw.
Sinds de 18e eeuw is de wens om iets bijzonders te creëren op Trevi Square weer nieuw leven ingeblazen, maar nu heeft Bernini's student Carlo Fontana de baan op zich genomen. Het was toen dat de sculpturen van Neptunus en zijn dienaren werden voltooid en ook werden versierd in de barokstijl met toevoeging van classicisme. In 1714 bleef het gebouw zonder meester, dus werd er een wedstrijd uitgeschreven voor de rol van een nieuwe architect.
Zestien beroemde ingenieurs reageerden op het voorstel, maar alleen Nicola Salvi slaagde erin paus Clemens XII ervan te overtuigen dat hij niet alleen de meest verbazingwekkende fontein van het land zou kunnen creëren, maar deze ook organisch in de reeds bestaande architectuur van het centrale plein van de stad zou passen. Zo verscheen in 1762 de Fountain di Trevi voor het oog als de grootste sculpturale compositie die uit het water dreef tegen de achtergrond van het Poli-paleis. Deze creatie heeft precies dertig jaar geduurd.
Kenmerken van de fontein
Het belangrijkste symbool van de sculpturale compositie is water, dat wordt gepersonifieerd door de god Neptunus. Zijn figuur bevindt zich in het midden en wordt omringd door maagden, jongeren en mythische dieren. De lijnen zijn zo realistisch in steen gehouwen dat men de indruk krijgt dat een goddelijk wezen met zijn gevolg uit de diepten van de zee tevoorschijn komt, omgeven door paleisarchitectuur.
Onder de belangrijkste sculpturen worden ook twee godinnen onderscheiden: gezondheid en overvloed. Ze namen, net als Neptunus, hun plaats in de nissen van het paleis en ontmoetten gasten van Italië op het plein. Bovendien is het water dat uit de Trevifontein stroomt sinds de komst van het aquaduct drinkbaar. Aan de rechterkant zijn er liefhebbersbuizen. Er worden vaak nieuwsgierige tekens mee geassocieerd, dus koppels van over de hele wereld komen samen in dit deel van de aanblik.
'S Nachts wordt de beroemde compositie verlicht, maar de lampen bevinden zich onder water, niet boven de sculpturen. Dit wekt de indruk dat het wateroppervlak glanst. Zo'n illusie voegt mystiek toe aan de plek en toeristen slenteren, zelfs in het donker, door het onderwaterleven.
Nog niet zo lang geleden werd het kunstmatige reservoir gesloten vanwege geplande restauratie. Meer dan honderd jaar zijn verstreken sinds de laatste reconstructie, en daarom begonnen delen van de sculpturen te verslechteren. Om de verbazingwekkende schoonheid van de 18e eeuw te behouden, moest de fontein maandenlang gesloten zijn. Toeristen die naar Rome kwamen, konden de schoonheid van het complex niet zien, maar het restauratiebedrijf liet bezoekers van de stad op speciaal ontworpen steigers toe om van bovenaf naar Neptunus te kijken.
Fountain tradities
Er is altijd een groot aantal toeristen op Trevi Square, die de een na de ander munten in de fontein gooien. Dit komt niet alleen door de wens om terug te keren naar de stad, maar ook door de bestaande traditie van het aantal verlaten euro's. Volgens de beschrijvingen is één munt genoeg om de attractie weer te zien, maar je kunt er meer gooien: twee euro belooft een ontmoeting met je soulmate, drie - huwelijk, vier - welvaart. Deze traditie heeft een gunstig effect op de inkomsten van de nutsbedrijven die de Trevifontein leveren. Volgens hen wordt er maandelijks meer dan honderdduizend euro uit de bodem gevangen.
De reeds vermelde buisjes zijn in staat om echte liefdesnectar te geven. Er is een teken dat het drinken van water een paar zeker zal helpen om tot op hoge leeftijd de liefde te behouden. Vaak komen jonggehuwden hier om de ceremonie bij de viering op te nemen.
We raden aan om de Sint-Pieterskathedraal te bekijken.
In Rome is er een regel dat fonteinen niet worden uitgeschakeld, zelfs niet in het koude seizoen. In januari 2017 deed zich in dit gebied een ongebruikelijke temperatuurdaling voor. Als gevolg hiervan bevroor in de winter verschillende fonteinen, wat leidde tot het scheuren van leidingen en een tijdelijke stopzetting van hun activiteiten voor de periode van reparatie. De beroemde bezienswaardigheid van Trevi Square werd op tijd gesloten, waardoor het volledig functioneel kon blijven.
Hoe kom je bij het beroemde architectonische monument
De meeste bezoekers van Rome proberen allereerst uit te vinden waar de mooiste bron van zoet water is, maar niet om dronken te worden, maar om naar de verbazingwekkende compositie van sculpturen te kijken en onvergetelijke foto's te maken. Het adres van de Trevifontein is gemakkelijk te onthouden, aangezien deze zich op het gelijknamige plein bevindt.
Om niet te verdwalen in de stad, is het beter om direct naar de fontein te gaan, naast de metro. Het is beter om de stations Barberini of Spagna te kiezen, die zo dicht mogelijk bij het Poli-paleis en de fontein die daaruit stroomt.
