Plato

Plato - Oude Griekse filosoof, leerling van Socrates en leraar van Aristoteles. Plato is de eerste filosoof wiens werken niet werden bewaard in korte passages die door anderen werden geciteerd, maar volledig.

In de biografie van Plato staan veel interessante feiten die verband houden met zijn persoonlijke leven en filosofische opvattingen.

Dus voor jou is een korte biografie van Plato.

Biografie van Plato

De exacte geboortedatum van Plato is nog onbekend. Er wordt aangenomen dat hij werd geboren rond het begin van 429 en 427 voor Christus. e. in Athene, en mogelijk op het eiland Aegina.

Tussen de biografen van Plato verdwijnen de geschillen over de naam van de filosoof nog steeds niet. Volgens een mening heette hij in werkelijkheid Aristocles, terwijl Plato zijn bijnaam was.

Kindertijd en jeugd

Plato groeide op en groeide op in een aristocratisch gezin.

Volgens de legende kwam de vader van de filosoof, Ariston, uit de familie van Codra - de laatste heerser van Attica. Plato's moeder, Periktion, was een afstammeling van de beroemde Atheense politicus en dichter Solon.

De ouders van de filosoof hadden ook een meisje Potona en 2 jongens - Glavkon en Adimant.

Alle vier de kinderen van Ariston en Periktion kregen algemeen onderwijs. Het is vermeldenswaard dat Plato's mentor de pre-socratische Cratilus was, een volgeling van de leringen van Heraclitus van Efeze.

Tijdens zijn studie beheerste Plato zich het best literatuur en beeldende kunst. Later raakte hij serieus geïnteresseerd in worstelen en nam hij zelfs deel aan de Olympische Spelen.

Plato's vader was een politicus die streefde naar het welzijn van zijn land en zijn burgers.

Om deze reden wilde Ariston dat zijn zoon politicus zou worden. Plato hield echter niet zo van dit idee. In plaats daarvan schreef hij met veel plezier poëzie en toneelstukken.

Plato ontmoette eens een volwassen man met wie hij een dialoog begon. Hij was zo onder de indruk van de redenering van de gesprekspartner dat hij een onbeschrijfelijk genot was. Deze vreemdeling was Socrates.

Filosofie en opvattingen

Socrates 'ideeën waren opvallend verschillend van de opvattingen van die tijd. In zijn leringen lag de nadruk vooral op de kennis van de menselijke natuur.

Plato luisterde aandachtig naar de toespraken van de filosoof en probeerde zo diep mogelijk in hun essentie door te dringen. Hij noemde zijn indrukken herhaaldelijk in zijn eigen werken.

In 399 voor Christus. Socrates werd ter dood veroordeeld, beschuldigd van het niet eren van de goden en het bevorderen van een nieuw geloof dat de jeugd corrumpeerde. De filosoof mocht een verdedigingstoespraak houden, vóór de doodstraf in de vorm van het drinken van gif.

De executie van de mentor had ernstige gevolgen voor Plato, die een hekel had aan democratie.

Al snel ging de denker op reis naar verschillende steden en landen. Tijdens deze periode van zijn biografie slaagde hij erin te communiceren met veel volgelingen van Socrates, waaronder Euclides en Theodore.

Bovendien communiceerde Plato met mystici en Chaldeeën, die hem ertoe aanzetten zich te laten meeslepen door de oosterse filosofie.

Na lange reizen kwam de man naar Sicilië. Samen met de plaatselijke militaire leider Dionysius de Oude, ging hij op zoek naar een nieuwe staat waarin de opperste macht aan filosofen zou toebehoren.

Plato's plannen waren echter niet voorbestemd om uit te komen. Dionysius bleek een despoot te zijn die de "staat" van de denker haatte.

Toen hij terugkeerde naar zijn geboorteland Athene, bracht Plato enkele wijzigingen aan met betrekking tot het creëren van een ideale staatsstructuur.

Het resultaat van deze reflecties was de opening van de Academie, waarin Plato zijn volgelingen begon op te leiden. Zo werd een nieuwe religieuze en filosofische vereniging gevormd.

Plato gaf studenten kennis door middel van dialogen, die, naar zijn mening, iemand in staat stelden de waarheid het beste van alles te kennen.

De docenten en studenten van de Academie woonden samen. Een interessant feit is dat de beroemde Aristoteles ook een inwoner was van de Academie.

Ideeën en ontdekkingen

Plato's filosofie is gebaseerd op de theorie van Socrates, volgens welke ware kennis alleen mogelijk is met betrekking tot niet-subjectieve concepten, die samen een onafhankelijke onlichamelijke wereld vormen die naast de zintuiglijke wereld bestaat.

Zijn is absolute essenties, eidos (ideeën), die niet worden beïnvloed door ruimte en tijd. Eidos zijn autonoom, en daarom kunnen alleen zij worden herkend.

In de geschriften van Plato "Critias" en "Timaeus" komt de geschiedenis van Atlantis, die een ideale staat is, voor het eerst aan de orde.

Diogenes van Sinop, die een volgeling was van de cynische school, ging herhaaldelijk heftige debatten aan met Plato. Diogenes maakte echter ruzie met veel andere denkers.

Plato veroordeelde heldere uitingen van emoties, in de overtuiging dat ze een persoon niets goeds brengen. In zijn boeken beschreef hij vaak de relatie tussen het sterkere en het zwakkere geslacht. Dit is waar het concept van "platonische liefde" vandaan komt.

Om studenten op tijd naar de lessen te laten komen, bedacht Plato een apparaat op basis van een waterklok, dat op een bepaald moment een signaal gaf. Dit is hoe de eerste wekker werd uitgevonden.

Priveleven

Plato pleitte voor afwijzing van privébezit. Ook predikte hij de gemeenschap van vrouwen, mannen en kinderen.

Als gevolg hiervan werden alle vrouwen en kinderen gewoon. Daarom is het onmogelijk om één vrouw in Plato te noemen, net zoals het onmogelijk is om nauwkeurig vast te stellen wat zijn biologische kinderen zijn.

Dood

In de laatste dagen van zijn leven werkte Plato aan een nieuw boek, "On the Good as Such", dat onafgemaakt bleef.

De filosoof stierf op natuurlijke wijze, na een lang en bevredigend leven te hebben geleefd. Plato stierf in 348 (of 347) voor Christus, na ongeveer 80 jaar te hebben geleefd.