Nero

Nero (geboortenaam Lucius Domitius Ahenobarbus; 37-68) - Romeinse keizer, de laatste van de Julian-Claudiaanse dynastie. Ook princeps van de Senaat, tribune, vader des vaderlands, grote paus en 5-voudig consul (55, 57, 58, 60 en 68).

In de christelijke traditie wordt Nero beschouwd als de eerste staatsorganisator van de vervolging van christenen en de executies van de apostelen Petrus en Paulus.

Seculiere historische bronnen melden de vervolging van christenen tijdens het bewind van Nero. Tacitus schreef dat de keizer na de brand in 64 massa-executies organiseerde in Rome.

Er zijn veel interessante feiten in de biografie van Nero, waarover we het in dit artikel zullen hebben.

Hier is dus een korte biografie van Nero.

Biografie van Nero

Nero werd geboren op 15 december 37 in de Italiaanse gemeente Ancius. Hij behoorde tot de oude Domitiaanse familie. Zijn vader, Gnaeus Domitius Ahenobarbus, was een patricische politicus. Moeder, Agrippina de Jongere, was de zus van keizer Caligula.

Kindertijd en jeugd

Nero verloor zijn vader in de vroege kinderjaren, waarna zijn tante zijn opvoeding hervatte. Op dat moment was zijn moeder in ballingschap omdat ze deelnam aan een samenzwering tegen de keizer.

Toen Caligula in 41 na Christus werd vermoord door de opstandige Praetorianen, werd Claudius, die de oom van Nero was, de nieuwe heerser. Hij beval de vrijlating van Agrippina en vergat niet al haar eigendommen in beslag te nemen.

Al snel trouwde Nero's moeder met Guy Slusaria. In die tijd studeerde de biografie van de jongen verschillende wetenschappen, en studeerde ook dans en muziekkunst. Toen Slyusarius in 46 stierf, begonnen geruchten onder de mensen te verspreiden dat hij door zijn vrouw was vergiftigd.

3 jaar later, na een reeks paleisintriges, werd de vrouw de vrouw van Claudius en werd Nero de stiefzoon en mogelijke keizer. Agrippina droomde dat haar zoon op de troon zou zitten, maar haar plannen werden belemmerd door de zoon van Claudius uit een eerder huwelijk, Britannicus.

Met grote invloed begon de vrouw een felle machtsstrijd. Ze slaagde erin Britannica te excommuniceren en Nero dichter bij de keizerlijke stoel te brengen. Later, toen Claudius zich bewust werd van alles wat er gebeurde, besloot hij zijn zoon terug te sturen naar de rechtbank, maar hij had geen tijd. Agrippina vergiftigde hem met paddenstoelen en stelde de dood van haar man voor als een natuurlijke dood.

Bestuursorgaan

Direct nadat Claudius stierf, werd de 16-jarige Nero tot nieuwe keizer uitgeroepen. Op het moment van zijn biografie was zijn leraar de stoïcijnse filosoof Seneca, die de nieuw gekozen heerser veel praktische kennis bijbracht.

Naast Seneca was de Romeinse militaire leider Sextus Burr betrokken bij de opvoeding van Nero. Dankzij de invloed van deze mannen in het Romeinse rijk werden er veel nuttige rekeningen ontwikkeld.

Aanvankelijk stond Nero onder de volledige invloed van zijn moeder, maar na een paar jaar verzette hij zich tegen haar. Het is vermeldenswaard dat Agrippina uit de gratie viel bij haar zoon op advies van Seneca en Burr, die het niet leuk vonden dat ze zich bemoeide met de politieke aangelegenheden van de staat.

Als gevolg hiervan begon de beledigde vrouw intriges tegen haar zoon te voeren, met de bedoeling Britannicus als de wettelijke heerser te verklaren. Toen Nero hiervan hoorde, beval hij de vergiftiging van Britannicus en verdreef vervolgens zijn moeder uit het paleis en beroofde haar alle eer.

Tegen die tijd was Nero in zijn biografie een narcistische tiran geworden, die meer geïnteresseerd was in persoonlijke zaken dan in de problemen van het rijk. Hij wilde vooral bekendheid verwerven als acteur, kunstenaar en muzikant, zonder over talenten te beschikken.

Omdat hij van wie dan ook volledig onafhankelijk wilde worden, besloot Nero zijn eigen moeder te vermoorden. Hij probeerde haar drie keer te vergiftigen, en regelde ook het instorten van het dak van de kamer waar ze was en organiseerde het schipbreuk. Maar elke keer wist de vrouw te overleven.

Als gevolg hiervan stuurde de keizer eenvoudig soldaten naar haar huis om haar te vermoorden. De dood van Agrippina werd gepresenteerd als betaling voor de moordaanslag op Nero.

De zoon verbrandde persoonlijk het lichaam van de overleden moeder, waardoor de slaven haar as in een klein graf konden begraven. Een interessant feit is dat Nero later toegaf dat het beeld van zijn moeder hem 's nachts achtervolgt. Hij riep zelfs tovenaars om hem te helpen van haar geest af te komen.

Nero voelde zich absoluut vrij en gaf zich over aan feestvreugde. Hij organiseerde vaak feesten, die gepaard gingen met orgieën, wagenrennen, feesten en allerlei wedstrijden.

Toch was de heerser ook betrokken bij staatszaken. Hij verdiende het respect van de mensen nadat hij vele wetten had ontwikkeld met betrekking tot de vermindering van de omvang van onderpand, boetes en steekpenningen aan advocaten. Bovendien beval hij de afschaffing van het decreet betreffende de heropneming van vrijgelatenen.

Om corruptie te bestrijden, beval Nero dat de posten van belastinginners worden toevertrouwd aan mensen uit de middenklasse. Interessant is dat onder zijn bewind de belastingen in de staat met bijna 2 keer werden verlaagd! Daarnaast bouwde hij scholen, theaters en organiseerde hij gladiatorengevechten voor de mensen.

Volgens een aantal Romeinse historici toonde Nero zich in die jaren van biografie als een getalenteerde bestuurder en een vooruitziende heerser, in tegenstelling tot de tweede helft van zijn regering. Bijna al zijn acties waren erop gericht het leven van gewone mensen gemakkelijker te maken en zijn macht te versterken dankzij zijn populariteit onder de Romeinen.

In de laatste jaren van zijn regering veranderde Nero echter in een echte tiran. Hij schrapte prominente figuren, waaronder Seneca en Burra. De man doodde honderden gewone burgers die, naar zijn mening, het gezag van de keizer ondermijnden.

Toen lanceerde de despoot een campagne tegen christenen, waarbij hij hen op alle mogelijke manieren vervolgde en hen aan wrede represailles onderwierp. In die tijd stelde hij zich in zijn biografie voor dat hij een geniale dichter en muzikant was die zijn werk aan het publiek presenteerde.

Geen van zijn entourage durfde Nero persoonlijk te vertellen dat hij een volkomen middelmatige dichter en muzikant was. In plaats daarvan probeerde iedereen hem te vleien en zijn werken te prijzen. Bovendien werden honderden mensen ingehuurd om de heerser tegen betaling te applaudisseren tijdens zijn toespraken.

Nero raakte nog meer verwikkeld in orgieën en luxueuze feesten die de staatskas leegmaakten. Dit leidde ertoe dat de tiran opdracht gaf om de rijken te doden en al hun bezittingen in beslag te nemen ten gunste van Rome.

De verschrikkelijke brand die het rijk in de zomer van 64 overspoelde, was een van de grootste natuurrampen. In Rome deden geruchten de ronde dat dit het werk was van de "gekke" Nero. Degenen die dicht bij de keizer stonden twijfelden er niet meer aan dat hij geestelijk ziek was.

Er is een versie die de man zelf beval Rome in brand te steken en zo inspiratie wilde opdoen voor het schrijven van een 'meesterwerk'-gedicht. Deze veronderstelling wordt echter betwist door veel biografen van Nero. Volgens Tacitus verzamelde de heerser speciale troepen om het vuur te blussen en de burgers te helpen.

De brand woedde 5 dagen. Na voltooiing bleek dat van de 14 districten van de stad er slechts 4 overleefden. Als gevolg daarvan opende Nero zijn paleizen voor kansarme mensen en voorzag hij ook de armen van voedsel.

Ter nagedachtenis aan de brand begon de man met de bouw van het "Gouden Paleis van Nero", dat nog niet af was.

Het is duidelijk dat Nero niets met het vuur te maken had, maar het was nodig om de schuldigen te vinden - ze waren christenen. De volgelingen van Christus werden ervan beschuldigd Rome in brand te steken, waardoor grootschalige executies begonnen, die op spectaculaire en gevarieerde wijze werden georganiseerd.

Priveleven

Nero's eerste vrouw was een dochter van Claudius genaamd Octavia. Daarna ging hij een relatie aan met de voormalige slaaf Acta, die Agrippina enorm verontwaardigd.

Toen de keizer ongeveer 21 jaar oud was, werd hij meegesleept door een van de mooiste meisjes van die tijd, Poppea Sabina. Later nam Nero afscheid van Octavia en trouwde met Poppaea. Een interessant feit is dat Sabina in de nabije toekomst zal bevelen om de vorige vrouw van haar man, die in ballingschap was, te vermoorden.

Al snel kreeg het echtpaar een meisje, Claudia Augusta, die na 4 maanden stierf. Na 2 jaar werd Poppaea opnieuw zwanger, maar als gevolg van een familieruzie schopte een dronken Nero zijn vrouw in de maag, wat leidde tot een miskraam en de dood van het meisje.

De derde vrouw van de tiran was zijn voormalige geliefde Statilia Messalina. Een getrouwde dame verloor haar man op bevel van Nero, die hem dwong zelfmoord te plegen.

Volgens sommige documenten had Nero relaties van hetzelfde geslacht, wat in die tijd heel normaal was. Hij was de eerste die bruiloften vierde met zijn uitverkorenen.

Hij trouwde bijvoorbeeld met de eunuch Spore en verkleedde hem vervolgens als keizerin. Suetonius schrijft dat 'hij zijn eigen lichaam zo vaak aan losbandigheid heeft gegeven dat nauwelijks één van zijn leden onbesmet bleef'.

Dood

In 67 organiseerden de commandanten van de provinciale legers onder leiding van Gallius Julius Vindex een samenzwering tegen Nero. De Italiaanse gouverneurs sloten zich ook aan bij de tegenstanders van de keizer.

Dit leidde ertoe dat de Senaat de tiran tot verrader van het moederland verklaarde, waardoor hij het rijk moest ontvluchten. Nero zat een tijdje ondergedoken in het huis van een slaaf. Toen de samenzweerders erachter kwamen waar hij zich verstopte, gingen ze hem vermoorden.

Toen hij besefte dat zijn dood onvermijdelijk was, sneed Nero, met de hulp van zijn secretaris, zijn keel door. De laatste zin van de despoot was: "Hier is het - loyaliteit."